Henry was een stille introverte jongen, die opgroeide in een klein stadje ’s-Heerenberg omgeven door de schoonheid van de natuur. Terwijl zijn leeftijdsgenoten zich amuseerden in het gezelschap van vrienden, vond Henry zijn vreugde in het alleen zijn, vaak met een potlood en papier in zijn hand. Zijn gedachten waren als een kleurrijk palet, gevuld met kritische reflecties over de wereld om hem heen. Omdat hij niet altijd in staat was zijn gevoelens onder woorden te brengen, vond hij zijn toevlucht in tekeningen.
Toen hij vijftien jaar oud was, ontdekte Henry de schilderijen van de grootmeesters Caravaggio en Raoull Hynckes. Hun werken spraken tot zijn ziel. De manier waarop Caravaggio licht en schaduw gebruikte om emoties en verhalen te vertellen, en het verleidelijke kleurenpalet van Hynckes, opende een nieuwe wereld voor hem. Henry wist dat hij zijn passie voor kunst verder wilde verkennen en besloot olieverf te gebruiken als zijn medium.
Volhardend in zijn zelfstudie bestudeerde hij de technieken van de oude meesters. Het zou een jarenlange reis zijn van oefening en toewijding. Elke penseel streek kostte niet alleen tijd, maar ook enorme concentratie en precisie. Echter, in een spiraal van teleurstelling met de kunsthandel, besloot Henry al zijn kunstwerken te verbranden—op een enkel schilderij na, dat hij ’t Haasje" noemde. Dit was zijn protest, maar ook een dramatische breuk met zijn verleden.
Gelukkig vond hij steun in de persoon van zijn dochter, Suzan. Haar overtuiging en passie zorgden ervoor dat Henry zijn penseel weer oppakte. Henry's terugkeer naar de kunstwereld was een feit.
In 1995 werd Galerie/atelier te Wildt in 's-Heerenberg gevestigd. In dat zelfde jaar werd ook Kunstacademie te Wildt opgericht. De combinatie van de oude ambachtelijke technieken met zijn zelfontwikkelde methodes om anderen de geheimen van het fijnschilderen te leren. De academie groeide in een rap tempo en breidde zich uit naar meerdere steden in Nederland.
Henry's schilderijen bleven uniek. Ondanks dat ze bijna allemaal in de categorie stilleven vielen, droegen ze elk de individuele emotie van de kunstenaar. Met symboliek en een virtuoos lichtspel, creëerde hij doeken die levens en verhalen vertelden. Elke kleur, elke penseelstreek, was een stukje van zijn ziel. Hij zei vaak: “Voor wie mijn schilderij kan lezen, is het schilderij bedoeld.” Dit maakte zijn werken tot een uitnodiging voor de toeschouwer om zijn innerlijke wereld te ontdekken.
Zijn reis was niet zonder obstakels, maar elke penseelstreek van Henry is een herinnering aan de kracht van creativiteit en de schoonheid die in elke emotie schuilt. Hij toonde aan dat kunst niet alleen een reflectie van de wereld is, maar ook een middel om diepere verbindingen te maken met anderen en met zichzelf. Voor Henry was zijn kunst zijn leven, en met elke kleur die hij aanbracht, vertelde hij een verhaal dat ons uitnodigt om dieper te kijken naar ons eigen innerlijke palet. Zo blijft zijn geest voortleven in de werken die hij achterliet, en in de harten van allen die door hem zijn geraakt.
Henry te Wildt is nu een van de meest vooraanstaande fijnschilders van Nederland, met honderden leerlingen die zijn kennis en passie voor kunst hebben omarmd. Dankzij zijn onvermoeibare toewijding heeft hij niet alleen zichzelf, maar ook een nieuwe generatie kunstenaars geïnspireerd om hun eigen emoties te omarmen en kleur te geven aan hun verhalen.
Zo gaat het verhaal van Henry te Wildt verder, als een schitterend schilderij dat nooit zal vervagen. Ondanks zijn overlijden op 4 augustus 2019, blijven de kleuren van zijn kunst voortleven in de harten van de mensen die zijn werk en lessen hebben ervaren. Zijn leven en creativiteit zijn een prachtige getuigenis van de impact die een kunstenaar kan hebben, evenals de sterke verbinding tussen de kunstenaar en zijn publiek. Henry's nalatenschap blijft een bron van inspiratie voor velen, een blijvende herinnering aan de kracht van kunst en emotie.
Suzan te Wildt